Profesor Wojciech Roeske (1916-2001) w 20 rocznicę śmierci
Prof. dr hab. Wojciech Roeske
W dniu 25 kwietnia mija 20 rocznica śmierci Profesor Wojciech Roeske, wybitnego historyka farmacji, który przez ponad 20 lat (1965-1986) prowadził nasze Muzeum, zapisując się złotymi zgłoskami w jego historii. Profesor zostawił po sobie bogaty dorobek naukowy z zakresu historii farmacji i muzealnictwa, godnie reprezentował polskich farmaceutów na licznych kongresach międzynarodowych, a także wystarał się u władz miasta Krakowa przyznanie promesy nowej siedziby dla Muzeum – renesansowej kamienicy przy ulicy Floriańskiej 25.
Wojciech Roeske (1916-2001) pochodził z Trzemeszna (Wielkopolska). Po ukończeniu miejscowego gimnazjum (1936) podjął studia farmaceutyczne na Uniwersytecie w Poznaniu, które kontynuował na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1945 roku uzyskał dyplom magistra farmacji. Przez kilka lat był asystentem prof. Władysława Szafera w Ogrodzie Botanicznym UJ, gdzie w 1949 roku obronił pracę doktorską z farmakognozji, a następnie został powołany do służby wojskowej w korpusie Sanitarnym WP. Pracował m.in. jako kierownik apteki w Okręgowym Szpitalu Wojskowym w Krakowie. Po skończeniu służby wojskowej (w randze podpułkownika), w latach 1961-65 wykładał historię farmacji i deontologię w Akademii Medycznej we Wrocławiu. W 1964 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego na Wydziale Farmaceutycznym AM w Łodzi na podstawie rozprawy pt. Ignacy Łukasiewicz 1822-1882. Uważa się ten fakt za pierwszą pracę habilitacyjną z zakresu historii farmacji w kraju. W roku następnym powierzono mu stanowisko dyrektora Muzeum Farmacji AM w Krakowie. Profesor prowadził wykłady z historii farmacji, propedeutyki i deontologii dla studentów farmacji AM w Krakowie. Często podkreślano duże znaczenie tych wykładów w kształtowaniu tożsamości zawodowej studentów.
Krzysztof Kmieć, Ex libris Wojciecha Roeske, 1992, 59×57 mm, X5, op. 140
Należał zarówno do polskich, jak i zagranicznych towarzystw naukowych. W 1956 roku współtworzył Sekcje Historii Farmacji przy Zarządzie Głównym, której krakowski Oddział założył w 1975 roku i prowadził do 1986 roku.
Był promotorem 20 prac magisterskich i 5 doktorskich. Opracował ponad 300 prac naukowych, w tym 14 książek, m.in.: Polska ceramika apteczna w Muzeum Farmacji A.M. w Krakowie (1973), Ignacy Łukasiewicz 1822-1882 (1962, 1974), Zabytkowe szkło apteczne w Muzeum Farmacji Akademii Medycznej w Krakowie (1986), Ceramika apteczna z Prószkowa w Muzeum Farmacji AM w Krakowie (1978), Bibliografia polskiej historiografii farmaceutycznej 1816-1971 (1973), album Polskie Apteki (1991).
Wśród odznaczeń Profesora należy wymienić: Plakietę Schelenza przyznaną przez Internationale Gesselschaft für Geschichte der Pharmazie (1981), Medal Georga Urdanga nadany przez American Institute of the History of Pharmacy (1993), Medal im. Ignacego Łukasiewicza przyznany przez Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, 1970), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1975), a także tytuł Honorowego Członka Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego (1988) oraz Polskiego Towarzystwa Historii Medycyny i Farmacji (1989).
Profesor był postacią barwną o szerokich zainteresowaniach, także artystycznych, chętnie grał na pianinie, pisał fraszki a także rzeźbił, malował i rysował, o czym nadmienia w swoich pamiętnikach pt. Z Polską Farmacją przez życie (1999).
Wojciech Roeske, jedna z 80 –ciu plansz wykonanych w aptece podczas II wojny światowej na podstawie dawnego zielnika.
Poza tym, jak napisała dr Alina Zduńska: „miał duże poczucie humoru, równocześnie był porywczy i impulsywny, lecz zarazem trudzący się żarliwie i ofiarnie ku chwale farmacji” (Ad maiorem Pharmaciae gloriam. „Gazeta Farmaceutyczna”, nr 3, 1996, s. 38, 42 – 44).